interview met björn van der doelen
Unfortunately this page isn't available in English.
Björn van der Doelen leeft de tweede jongensdroom. Na jaren voetballen bij PSV, NEC, Twente en Standaard Luik pakte hij de gitaar op en keek nooit meer terug naar de dagen op het grasveld. Björn speelde nog eens in de Spades en ging daarna zijn eigen weg met gitaar en een tas vol verhalen.
Met Allez Soldaat en nu met de Huursoldaten trekt hij langs de podia en huiskamers. Vooral veel spelen en vertellen, dat is wat hem bezig houdt. Zo af en toe komt hij nog langs op tv om een liedje te spelen of een verhaal te vertellen, maar het podium is zijn thuis. Het publiek in de ogen kunnen kijken en raken, daar gaat het om. Dat deed hij enorm goed met ‘Cabbalero Zonder Filter’, maar de nieuwste plaat lijkt zelfs nog beter aan te slaan. Tijd voor een praatje.
Bij Björn thuis doet de bel het niet, dus moet je kloppen. Met een vrolijke lach en meteen de hand uitgestoken vliegt de deur open. Langs de deur hangt een bordje ‘Strawberry Fields’. Het oefenhok heet ‘Penny Lane’. De koffie staat klaar en we gaan zitten aan de gezellig grote eettafel. Het is eigenlijk precies zoals je zou verwachten na het horen van de platen en de praat.
"Ik wilde echt naar de basis van het nummer, wat is er nodig om het te laten werken?"
Verhalen vertellen
Op de nieuwe plaat is Björn van der Doelen veel meer de verteller. De nummers zijn meer ingetogen, minder een volle band en meer de frontman. Dat heeft vooral te maken met de manier van schrijven: “Caballero was als plaat klaar op het moment dat we de studio in stapten. Die plaat was al uitgewerkt, gerepeteerd en dat was veel meer een samenwerking. Dat was geweldig, maar ik wilde het op deze plaat anders aanpakken. Ik wilde echt naar de basis van het nummer, wat is er nodig om het te laten werken? Hoe versterk ik het verhaal dat ik wil vertellen. Als je naar oude country platen luistert, hoor je veel verschillende instrumenten, maar niet tegelijk en alleen wanneer ze echt wat toevoegen. Een beetje less is more eigenlijk, meer zeggen door minder geluid te maken. Daardoor zijn de muzikanten minder aanwezig, maar als ze iets doen is dat echt van meerwaarde.” Deze werkwijze plaatst de verteller dan ook duidelijk naar voren: “Ik denk dat het te maken heeft met het veel alleen optreden. Daardoor ga je veel meer die rol invullen. Ik doe dat ook op de plaat met spoken word stukken, waar ik een gedicht voor lees met een papiertje erbij. Op deze manier kan ik mijn eigen invulling als artiest verder oprekken en toch interessant houden. Ik wil ook vertellen, maar met een knipoog.”
"Je moet jezelf niet te serieus nemen als artiest, het gaat er om dat mensen een leuke tijd hebben"
Humor
Humor is er zeker bij als je een optreden van Björn van der Doelen & De Huursoldaten bijwoont. Het publiek ligt meermaals dubbel. “Je moet jezelf niet te serieus nemen als artiest, het gaat er om dat mensen een leuke tijd hebben. Ik kan het niet uitstaan als artiesten zichzelf als het centrum zien. Een Waylon vind ik gewoon niet interessant, dat imago van belangrijk zijn en een rocksterleven is zo fake, zo star ook. Ik kan daar niets mee. Kijk naar de echte grote rocksterren als Freddy Mercury. Dat was zo over de top en dat wist hij zelf ook best. Je moet het kunnen relativeren, dat geeft je ook veerkracht. Een band die ik graag zie zijn The Hives. Je hoeft niet eens van de muziek te houden om te genieten van die show, dat is spektakel en over de top humor.” Ik stel dat humor misschien is wat artiesten tot mens maakt, tot iemand met wie we een band kunnen hebben. Dat is misschien waarom we zo’n verhaal van Bruce Springsteen die in Eindhoven even staat te jammen met een paar gasten zo tof: “Ja, die heeft het begrepen, die Springsteen. Die weet hoe het werk, ook met zo’n opvoering van een nummer dat ze zogenaamd niet kennen. Dat is precies wat ik bedoel. Humor is zo ontzettend belangrijk. Als artiest. Hoe kan je anders groeien?”
"Als muzikant geloof ik net als met voetballen dat je keihard moet werken, op je bek moet gaan en weer opstaan."
Voetbalverleden
Een prangende vraag voor mij is hoe Björn zijn carrière in de muziek ziet in relatie met zijn voetbalverleden. Hoe is het om steeds vanuit dat perspectief benaderd te worden als artiest? “Voor mij ligt dat ver achter me. Ik wil nog best een clinic doen, maar niet meer die voetballerij in en voor 1 minuut spelen naar Hilversum rijden. Dat ligt achter me en ik denk dat ik door het harde werken, het vele spelen een fanbase heb opgebouwd als muzikant. Ik denk dat het los staat van het verleden als voetballer. Dat zal altijd blijven plakken natuurlijk, maar voor mij is de nasleep van het voetballen wel aan het opdrogen. Het voetballen heeft me veel gebracht, zonder die tijd zou ik dit nu niet kunnen doen, maar het is mijn verleden. Als muzikant geloof ik net als met voetballen dat je keihard moet werken, op je bek moet gaan en weer opstaan. Zo groei je, word je beter en bouw je karakter. Ik geloof niet dat een wedstrijd of een minuut op tv spelen dit doen. Muzikanten als Gerard van Maasakkers en J.W. Roy hebben het ook zo gedaan. Dat is hoe het leven werk, je moet ervoor werken.”
"Een beetje de spot drijven met jezelf moet prima kunnen. Zolang je het maar meent en leuk vindt."
Eigen beheer
Tot slot vraag ik naar zijn nieuwe label, “Val Maar Kapot, Ik Doe Het Zelf Wel Records”. Hoe is dat in het leven geroepen? “Heel simpel eigenlijk, Bastaard Platen ging niks meer uitbrengen. Die jongens zitten met hun eigen muzikale carrière en dat laat weinig ruimte over. Ik zat dus te denken hoe ik de plaat ging uitbrengen. Ik heb nog wel eens een mailtje naar Excelsior gestuurd, maar geen reactie gehad. Toen dacht ik eigenlijk… val maar kapot, ik doe het zelf wel. Toen had ik de naam en zo breng ik gewoon mijn muziek uit. Ik vind het ook wel mooi om dat zelf te doen en te laten zien. Zelf die platen inpakken, merchandise bestellen en op de fiets wegbrengen. Dat op Facebook plaatsen, ik vind het hartstikke mooi. Mezelf niet te serieus nemen.” Ik zeg dat dit eigenlijk ook een soort verhaal vertellen is, het verhaal van zichzelf als zoekende en hardwerkende artiest met een knipoog: “Ja, dat is ook weer zo. Ook met die bijnamen, een beetje de spot drijven met jezelf moet prima kunnen. Zolang je het maar meent en leuk vindt. Zoiets moet je niet spelen, daar prikken mensen zo doorheen.”
Lees het hele interview op Eindhovenrockcity.nl
Editie: DE POPEI mei 2017
Tekst: Guido Segers, Eindhovenrockcity.nl
Foto: Ellen Jeurissen
Unfortunately our mini-pop magazine "DE POPEI" isn't available in English
DE POPEI is the monthly mini-pop magazine published by POPEI.
DE POPEI is printed double sided on A3 and folded to flyer size. It is distributed at more than 200 addresses throughout Eindhoven and the surrounding area in a circulation of 2500 pieces.
Go to the Dutch version