interview met sharon kovacs
Unfortunately this page isn't available in English
Het gaat Sharon Kovacs voor de wind. Vorig jaar bracht de excentrieke Eindhovense zangeres haar debuut EP My Love uit. Het gelijknamige titelnummer werd op YouTube meer bekeken dan de grootste hits van Nederlandse succesverhalen als Kensington en Chef’ Special. Het zorgde voor een flinke buzz rondom de zangeres, die al snel resulteerde in een uitverkochte toer en boekingen voor onder meer Lowlands, Pinkpop en Rock Werchter. Ondertussen werkte de zangeres, samen met producer Oscar Holleman, rustig verder aan haar debuutplaat. Op de vooravond van het in tien landen te verschijnen Shades Of Blackspraken we deze grote ster-in-wording in de lobby van het Sheraton hotel op Schiphol.
Voor de mensen die je nog niet kennen: hoe zou je jezelf omschrijven?
“Ik heb meerdere kanten. Ik zou mezelf omschrijven als een beetje donker, maar ook spontaan. Gewoon een beetje gek eigenlijk.”
Wat zijn je beste en slechtste eigenschappen?
“Mijn donkere kant is mijn slechte eigenschap. Betere eigenschappen zijn dat ik wel ondernemend en sociaal ben. Tot bepaald niveau. Ik heb wel een duidelijke eigen identiteit en kan mijzelf goed afzetten tegen anderen. Maar dat kan ook wel weer een slechte eigenschap zijn.”
Hoe vertaalt die donkere eigenschap zich naar je muziek?
“Die donkere kant die ik heb, altijd had, kan ik nu nog makkelijker kanaliseren naar mijn muziek. Het een plekje geven, als het ware.”
Lijk je op je ouders?
“Niet echt. Ik probeer eigenlijk niet echt op ze te lijken, in sommige opzichten. Zo was mijn moeder altijd best wel afhankelijk van andere mensen. Ik heb daar van geleerd, door juist onafhankelijk te willen zijn van andere mensen. Een soort spiegelbeeld. Ze vinden mijn muziek mooi. Mijn ouders kennen mij niet anders dan dat ik eerlijk ben.”
Stel: de muziek was niks geworden, wat was dan je plan B geweest?
“Ik was door blijven gaan denk ik. Er was geen andere optie dan muziek. Toen ik een jaar of 19 was had ik mijn horeca-opleiding afgerond en ik werkte in een bar. Ik had destijds iets van: “als ik dit mijn hele leven moet blijven doen, hoeft het van mij niet per se”. Ik heb altijd gezongen, maar het was heel persoonlijk; echt van mij.”
Je debuutplaat staat op het punt te verschijnen. Wat mij opvalt tijdens het beluisteren is dat de arrangementen naast sfeervol ook – zeker voor Nederlandse begrippen – tamelijk uniek zijn. In hoeverre verzin je de arrangementen zelf?
“De arrangementen zitten in mijn hoofd. Oscar en ik hebben vaak korte ideeën, die bijvoorbeeld van mijn iPad, Garageband of samples komen. Meestal gaan we knippen en plakken en kijken wat er bij elkaar past. Vervolgens gaan we schrijven. Daarna gaan we pas naar een arrangeur. We hebben een manier gevonden hoe we dat het beste kunnen uitwerken. Als mensen met betere ideeën komen, sta ik daar wel voor open. Ik heb meerdere pogingen gedaan om een instrument te bespelen. Zo kan ik minimaal drummen en een klein beetje gitaar spelen. Normaal gesproken heb ik helemaal niet het geduld om een instrument op te pakken. Met uitzondering van het zingen dan.”
Hoe lang cirkelen deze liedjes al door je hoofd?
“Het duurt meestal wel dik een jaar voordat een liedje ook echt een liedje wordt. In totaal heb ik zo’n drie jaar geschreven aan deze plaat.”
Hoe zou je Shades Of Black zelf omschrijven?
“Het is niet echt een benoembaar genre, maar ik zie het als een donkere, melancholische soulplaat. Maar niet soul als het genre. Eerder soul als in autobiografisch en met veel gevoel gezongen.”
Editie: DE POPEI mei 2015
Tekst: 3voor12/Eindhoven, Daan Krahmer
Foto: Robert Winter
Unfortunately our mini-pop magazine "DE POPEI" isn't available in English
DE POPEI is the monthly mini-pop magazine published by POPEI.
DE POPEI is printed double sided on A3 and folded to flyer size. It is distributed at more than 200 addresses throughout Eindhoven and the surrounding area in a circulation of 2500 pieces.
Go to the Dutch version