paul van gemert
Unfortunately this page isn't available in English.
Mijn naam is Paul van Gemert en ik ben in 1980/81 als vrijwilliger betrokken geraakt bij Popei in de Zoutstraat. Samen met Ties (Frans Thijssen) en Mick van Son runden we de dagelijkse gang van zaken waaronder het beheer van de, destijds, twee repetitieruimtes.
Foto's uit het archief van POPEI
In die tijd repeteerden daar al vele bands, waaronder in mijn herinnering Deirdre en Bleistift met Ad van Meurs. Bo the Rude met “Ruudje Bo”. Delight, waar ik zelf manager van was. En ook Blueskin, een bluesband met Erwin Java en de Hoeij (Henri Hoeijmans). Een fantastische band maar van korte duur vanwege volgens mij de enorme reistijden naar de repetitieruimte van Erwin en de bassist. Delight was een beetje vreemde eend in de bijt; t.o.v. de reguliere “Pop-Ei bands”: commerciële disco. Desalniettemin een tijdje redelijk succesvol.
Ik heb nog een klein jaar in het pand aan de Zoutstraat gewoond, illegaal natuurlijk. Op de slaapbank in het kantoor. ’s Avonds de lakens en een dekbed erop en ’s morgens alles weer in een ladekast zodat er gewerkt kon worden. Iedere nacht was ik getuige van uitbundige muizenfeestjes maar dan mocht de pret niet drukken. ’s Avonds en in het weekend was het voor de bands die dan wilden repeteren vaak ‘gehannes met de sleutel. Waar was die en naar wie moest die weer terug. Het feit dat ik daar als ‘portier’ bivakkeerde was dus wel handig. Ik heb me wel eens laten vertellen dat ik een enkele zondagochtend blijkbaar niet wakker werd van het gebonk op de deur… blijkbaar was het de avond ervoor iets te gezellig geweest op het Wilhelminaplein.
Het was er in die tijd altijd een komen en gaan van muzikanten en bands die er wilde repeteerden. We hadden daar op het kantoor een planbordje voor, wie het eerst komt het eerst maalt, zo werkte het. Maar er waren wel enkele bands die toch een andere status hadden. Bots zelf natuurlijk maar ook de Spiderz. Ohja, en als er gerepeteerd werd voor het Midzomernachtspektakel was Pop-Ei een ‘blackbox’. Er mocht volgens mij gedurende die week niemand in die niet betroken was bij de sets. Als die ruimte nodig hadden dan waren de kaartjes uit het planbord verdwenen. En dat werd op een of andere manier ook alom geaccepteerd.
In die tijd waren er enorm veel bandjes (ik weet niet hoe dat nu is) we konden ze niet allemaal huisvesten in de twee repetitieruimtes. Opslagruimte voor apparatuur was er nagenoeg ook niet. Behalve voor Bots. Dus dat was een gesleep van boxen e.d.. Ook ’s avonds na de laatste repetities moest je je spullen weer afbreken en meenemen. Lawaai op straat natuurlijk, tot overlast van de omwonenden soms.
Het eerste reclamespotje voor Dr. Pepper in Nederland: uit de Pop-Ei demostudio
Op de hoek Zoutstraat – Lijmbeekstraat zat frituur De Limbeek. Die hebben gouden tijden gekend ten tijde dat Pop-Ei daar zat. Het was altijd een beleving om daar te bestellen. De uitbaters, een wat oudere man en vrouw in mij beleving, Waarvan de man volgens mij aan alzheimer leed. Hij kon geen enkele bestelling onthouden. Dus menigeen deed het erom om de bestelling zo ingewikkeld mogelijk te maken. Om wat extra inkomsten te genereren kon je op een gegeven moment ook een blikje bier of frisdrank kopen. Dat trok natuurlijk gretig aftrek.
In 1981 of 82 organiseerde ik samen met een stagiaire en onder supervisie van Ties en Mick het eerste Pop-Ei festival op de markt in Eindhoven. Mijn eigen band, Truck, stond er op het podium. Ik meen dat Sweet d’Buster de hoofdact was en ook de Spiderz speelden daar. Het podium stond ter hoogte van Poort van Kleef. Voor Koos Cornelissen hadden we bedacht om hem tijdens een solo op het dak van de Poort de zetten. Wireless bestond in die tijd nog net dus je kunt je voorstellen hoeveel kabel we aan elkaar hebben moet knopen om die afstand te halen. Maar het lukte ???? Het jaar daarop was de tweede editie. De line-up weet ik niet meer (Mark Foggo was erbij denk ik…) maar de hoofdact was volgens mij Fisher-Z.
In de Zoutstraat bevond zich nog een ruimte tussen de hal en de grote repetitieruimte. Bertus van Bavel en ik bouwden daar een demostudio op en maakten demo’s met diverse bands. Onder andere hebben we daar diverse demo’s gemaakt met Gustav Riche. Naast het pand aan de Zoutstraat zat destijds een reclamebureau waar ik wel contact mee had. Zodoende ‘rolde’ de opdracht naar mij toe om een demo aan te leveren voor een reclamespotje voor een nieuw frisdrankmerk: Dr. Pepper. Ik had Bart Brouwer gevraagd om eens wat te bedenken en warempel, die demo-inzending werd aangenomen en dus het eerste reclamespotje voor Dr. Pepper in Nederland: uit de Pop-Ei demostudio dus. Ook hebben we daar de eerste demo opgenomen met Strike getiteld; I’m comin up. Geschreven door Guus Boers en Bart Brouwer.
Ik was de manager van Strike. We hebben Bart gevraagd om dit nummer te produceren, we hadden een deal met een label waarvan ik de naam niet meer weet, we hebben met Bart de productie gedaan in de MMP studio van Ton Masseur in Waalwijk (Tumbleweeds). Strike is naderhand veel gaan touren in de Duitstalige landen en Frankrijk. Daarmee kwam mijn ook betrokkenheid met Pop-Ei tot een einde en begon mijn loopbaan als impresario/manager in de muziekindustrie. Zelf ben ik tot midden 90’er jaren professioneel internationaal actief geweest in de business.
Naar mijn weten is door toedoen van Bots Pop-Ei ontstaan. Zo vonden er met regelmaat vergaderingen plaats van Bots in het kantoor aan de Zoutstraat. Ik kan me de telefonische onderhandelingen van Hans Sanders met de platenmaatschappij nog wel herinneren. Hans was, met succes, een harde onderhandelaar!
Unfortunately our mini-pop magazine "DE POPEI" isn't available in English
DE POPEI is the monthly mini-pop magazine published by POPEI.
DE POPEI is printed double sided on A3 and folded to flyer size. It is distributed at more than 200 addresses throughout Eindhoven and the surrounding area in a circulation of 2500 pieces.
Go to the Dutch version