platenpraten met daan koch
Unfortunately this page isn't available in English
Al jaar en dag een graag geziene gast in de Eindhovense muziekscene… Daan Koch. Hij deed het al ondermeer met The Goods en Stereo, nu speelt hij in Stacked Actors (Foo Fighters coverband), geeft hij les op het Rockcity Institute en binnenkort ziet zijn nieuwe band Wolfskop het daglicht. Via zijn platenkast proberen we erachter te komen welke richting hij deze keer gaat.
Wat is je favoriete plaat?
“Heb ik niet. Ik ben een rare wat muziek luisteren betreft. De laatste jaren ben ik er achter gekomen dat ik nauwelijks meer naar muziek luister die ik al ken, dat wil zeggen, muziek die ik al gehoord heb. Sinds Spotify, de beste uitvinding sinds de walkman, ben ik echt altijd op zoek naar nieuwe dingen, onafhankelijk van genre. Dan typ ik bijvoorbeeld een willekeurige naam in en luister ik naar iedereen met die voornaam. Zo ‘ontdekte’ ik laatst bijvoorbeeld Michael Kiwanuka. Maar 1 favoriet toch? Als ik er echt een momentje van maak, thuis met vinyl en een bak koffie en ik moet er daar dan toch een van uitkiezen, dan wordt het op dit moment Beginnings van Allman Brothers of Déja Vu van Crosby, Stills, Nash & Young. Dit kan volgende week weer Raw Power van Iggy & The Stooges zijn trouwens, of Creedence… Ik ben eigenlijk meer van de liedjes dan van platen. Elke plaat heeft goeie maar zeker ook kutnummers. Op Déja Vu staat bijvoorbeeld ook de draak Our House.”
Wat is je favoriete Eindhovense plaat?
“Op dit moment zeker Mozes and the Firstborn van Mozes and the Firstborn. Een compleet eigen sound met pakkende songs die onder de huid gaan zitten. Ik hou van eigenwijze bands die liedjes schrijven als ambacht zien. Maskerade van Fresku staat op 2. Een tekstueel spektakel. Ik ben trouwens wel echt super benieuwd naar de nieuwe nog niet verschenen plaat van Long Life Heads van Woody, Paul, Joshua en Thijs Bierens (jazeker, DE Thijs van Rockcity Institute). En Wolfskop schijnt ook gaaf te worden.”
Welke plaat is voor jou emotioneel het meest waardevol?
“Ik denk serieus Learning The Hard Way Not To Fuck With The Spades. Als ik die een keer in de zoveel tijd weer op zet, komt al die o zo leerzame teringzooi weer bovendrijven. Van hoe het wel moet (spelen met je ballen/alles of niets), maar vooral ook hoe het niet moet (misplaatste attitude/frontaal botsende ego’s/drugs). Tegenwoordig hou ik van Denvis en dat mag iedereen weten.”
Welke plaat ligt er nu op je platenspeler?
“Tunnel Of Love van Bruce Springsteen. Met Bruce is het altijd gezellig in huis.”
Heb je een guilty pleasure?
“Guilty pleasures bestaan niet. Verzonnen door mensen die het belangrijk vinden dat anderen goedkeuren wat ze gaaf vinden. Onzin. Alane van Wes vind ik echt supervet en daar schaam ik me zeker niet voor.”
Wat is voor jou de meest overschatte plaat?
“Exile On Mainstreet van de Stones. Op drie nummers na snap ik daar helemaal niks van. Maar nogmaals, ik ben een liedjes liefhebber en hou niet van jammen.”
Wat is voor jou de meest onderschatte plaat?
“Moeilijke vraag. Misschien niet onderschat, maar waar ik nog nooit van gehoord had was Jackson C. Frank met zijn selftitled plaat. Ik las die tip van Melle (Mozes and the Firstborn) in een Gouden Lempkes interview van 3voor12/Eindhoven. Kippenvel vanaf de eerste noot. Je kan zeggen wat je wil, maar het Engels klinkt toch altijd het meest geloofwaardig gezongen door een native speaker.”
Tot slot een aanbeveling aan het Eindhovense publiek. Welke plaat zou volgens jou iedereen in de kast moeten hebben?
“Beginnings van Allman Brothers, Chronicle van Creedence en Mozes and the Firstborn van Mozes and the Firstborn. En binnenkort Wolfskop natuurlijk.”
Editie: DE POPEI januari 2014
Foto: Joren Hoogeboom
Unfortunately our mini-pop magazine "DE POPEI" isn't available in English
DE POPEI is the monthly mini-pop magazine published by POPEI.
DE POPEI is printed double sided on A3 and folded to flyer size. It is distributed at more than 200 addresses throughout Eindhoven and the surrounding area in a circulation of 2500 pieces.
Go to the Dutch version